Schoolverhalen De serie is een anthologie-horrorserie gebaseerd op een populaire strip; verschillende regisseurs vertellen enge verhalen over bloed en terreur op verschillende scholen in Thailand. Denk aan kinderen in uniformen, mensen die aan kluisjes hangen en ten minste één kind dat wordt verbannen omdat hij ook maar een beetje raar is.
SCHOOLVERHALEN DE SERIE : STROOMEN OF OVERSLAAN?
Openingsschot: Een tiener staat op de binnenplaats van een school. 'Iemand zei ooit dat het leven is als de wijzers van een klok', zegt een voice-over. 'Ze komen altijd terug naar dezelfde plek en herhalen steeds dezelfde bewegingen.'
De kern: De eerste aflevering, '7 AM', gaat over een klaslokaal waarvan de studenten denken dat het vervloekt is. De legende gaat: elke ochtend om 7.00 uur wordt er een boek voor een bepaalde klas op het bord geschreven. Als iemand het boek niet heeft wanneer de les om 8 uur 's ochtends begint, zullen de 'geesten' die in de klas rondspoken die persoon doden. Die persoon wordt ook uit ieders geheugen gewist. We zien dit wanneer een student genaamd Wittaya (Ratchanon Aungsiriswat) een boek vergeet en de prijs betaalt. Hij staat nog steeds op de klaslijst, maar niemand weet wie hij de volgende dag is.
Om de een of andere reden heeft een student genaamd Q (Kay Lertsittichai) de taak gekregen om om 7 uur in de kamer te zijn om een foto van het bord te maken en deze in een tekstketting in de klas te plaatsen. Maar Q is het zat om onder de duim te zitten van de rest van de studenten en eist dat hij zich om zeven uur bij hen meldt, zodat ze kunnen plannen wat ze mee moeten nemen. Vooral irritante klasgenoten zijn Vaan (Chanwut Kwanmongkolcharden) en Not (Nutchapan Paramacharoenroj). De enige die hem verdedigt is Tan (Panisara Rikulsurakan).
Q wordt ook achtervolgd door de geest (Pemika Ratsameechwalit), maar om de een of andere reden vermoordt ze hem niet. Hoe meer druk hij voelt van zijn klasgenoten, hoe minder hij geneigd is hen te helpen. Het komt tot een hoogtepunt wanneer een student genaamd Auan (Wichai Saefant) de anderen beschuldigt van het stelen van zijn wiskundeboek.
Aan welke shows zal het je herinneren? Denken Amerikaanse horrorverhalen , maar met verhalen die zich op verschillende scholen afspelen.
Onze mening: Horrorbloemlezingen kunnen behoorlijk enge verhalen vertellen, zelfs als de filmmakers maar een aflevering de tijd hebben om die verhalen te vertellen. Maar waar ze over het algemeen last van hebben, is het gebrek aan details. Dat is wat we zagen met Schoolverhalen De serie, en dat gebrek aan detail was genoeg om de verhalen voor ons te belemmeren.
De aflevering '7 AM' verklaart niet echt veel. We weten dat Q de zoon is van een corrupte politicus, maar we weten niet zeker waarom hij werd aangewezen als de persoon die het bord om 7 uur 's ochtends zou lezen en naar de rest van de klas zou sturen. We hebben geen idee waarom hij wordt achtervolgd door de geest. En we hebben ook geen idee waarom Tan de enige is die hem verdedigt. Vindt ze hem leuk? Gebruikt ze hem?
Dus als het verhaal details gaat missen, moeten er goede angsten zijn. De angsten in de eerste aflevering zijn op zijn best mild, gehinderd door wat een beperkt budget lijkt te zijn. We zouden graag willen zeggen dat de aflevering inzicht gaf in de menselijke conditie, maar dat kunnen we niet met zekerheid zeggen, aangezien de boodschap die regisseur James Thanadol probeerde over te brengen, verloren ging toen de details uit het verhaal werden gesneden.
Geslacht en huid: Geen.
Afscheidsschot: We horen een nieuwsbericht over moorden in dat klaslokaal, waaruit blijkt wat er werkelijk gebeurd zou kunnen zijn.
Slaapster: Geen.
Meest Pilot-y-lijn: 'Ben je hem aan het naaien?' Niet vraagt Tan naar Q. Interessant dat het woord 'fuck' elders in de aflevering wordt gebruikt, maar niet met betrekking tot echte seks.
natalie feiten van het leven vandaag
Ga je de Thaise horrorserie streamen of overslaan #SchoolTalesTheSeries Aan @netflix ? #SIOSI
Onze oproep: SLA HET OVER. Schoolverhalen De serie heeft wat betere verhalen nodig om het gebrek aan schrik te rechtvaardigen, of betere schrik om het gebrek aan verhaal te rechtvaardigen.
Joël Keller ( @joelkeller ) schrijft over eten, entertainment, ouderschap en technologie, maar hij houdt zichzelf niet voor de gek: hij is een tv-junkie. Zijn schrijven is verschenen in de New York Times, Slate, Salon, RollingStone.com , vanityfair.com , Fast Company en elders.